(dit stuk is een vervolg op https://weerstand.noblogs.org/1-1-neem-afstand-van-het-spektakel/ & https://weerstand.noblogs.org/1-2-de-rode-of-de-blauwe-pil/ )
Nu je er voor hebt gekozen spectaculaire illusies minder aandacht te geven, zou je kunnen merken dat er een nieuwe wereld voor je open gaat. Anderzijds zou je juist kunnen voelen dat jouw wereld ontzettend is gekrompen. Misschien voel je zelfs eenzaamheid en een gevoel van verlies. Dat is begrijpelijk: je wordt nu terug geworpen op jezelf en de wereld van objecten/subjecten die om jou heen is ontstaan, terwijl jouw aandacht vooral naar het spektakel uitging. Het onder ogen komen van de werkelijkheid is echter het begin van het proces waarin je jouw daadwerkelijke leven zo vorm kan geven als jij wil. Het opgeven van de illusie is het begin van onze zelfbevrijding.
Introspectie
Op deze manier terug geworpen op jezelf, zou je door een proces van introspectie (naar-binnen-kijken) kunnen realiseren dat je niet alleen een knooppunt van externe relaties bent. Je bent ook een knooppunt van interne relaties. Relaties van een zelf met lichamelijke sensaties, gevoelens en gedachten. Waarbij dat ‘zelf’ ontzettend moeilijk te definiëren valt, behalve als het zeer beweeglijke punt van waaruit je kijkt. Het valt aan te raden wat tijd vrij te maken voor deze introspectie, bijvooorbeeld door af een toe een minuut of vijf eens helemaal niets te doen. En dan waar te nemen wat er op de voorgrond van je ervaring komt te staan. Daarbij kan het helpen om de ademhaling als aandachtspunt te nemen, zonder deze te proberen te controleren. Als je wil kan je hier vervolgens zo diep in door gaan als je wil. Bijvoorbeeld door op het internet te zoeken naar ademhalingsoefeningen, progressive muscle relaxation, mindfulness, (geleide) meditatie, etc.
Maak dus vooral ook gebruik van aspecten van het spektakel om buiten het spektakel je leven te ontplooien. Op een soortgelijke manier wijst dit blog (een spectaculair iets) met deze artikelen op het bestaan buiten het spektakel. En op dezelfde manier kan overigens een non-spctaculair aspect van de wereld juist wijzen in de richting van het spektakel. Zoals een vriend waarmee je samen bent kan beginnen over die serie op Netflix en een gebruiksvoorwerp bedrukt kan zijn met reclame.
Goed, laten we alsjeblieft niet blijven steken in het ervaren en onderzoeken van onze interne relaties. We zouden ook niet de eerste revolutionairen zijn die, op het moment dat ze er achter komen dat de wereld niet zomaar verandert omdat we dat zo graag willen, dan maar boeddhistje gaan spelen… Navelstaren kan fijn en noodzakelijk zijn, maar de mens is een sociaal dier. Ergens tussen een roedel wolven en een kudde schapen (of juist allebei!), voelen wij ons het beste en het slechtste met andere mensen om ons heen waarmee we in een relatie staan. Daarnaast staan we ook in relatie met andere levende wezens en levenloze voorwerpen, en dat bovendien ook meestal weer samen met andere subjecten/objecten (etc. ad inf.). Daar speelt ons leven zich af, niet op een meditatiekussen.
Doe wat je kan
Samen met de relaties met onszelf (interne relaties), zijn de relaties met de/het ander(e)(n) dan ook bepalend voor onze mate van vrijheid, geluk, enzovoort. Er valt zelfs wat voor te zeggen dat de externe relaties bepalend zijn voor de interne – voor het tegenovergestelde echter ook. Hoe het ook zij, in beide gevallen gaat het om het gebruiken van vaardigheden die ons in staat stellen het leven vorm te geven. Wat betreft externe relaties gaat het dan bijvoorbeeld om sociale vaardigheden, fysieke vaardigheden, materiele vaardigheden (bijvoorbeeld het manipuleren van objecten), enzovoort.
Waar het om gaat is dat je op zoek gaat naar de vaardigheden die je hebt om vorm te geven aan je leven. En dan die ook daadwerkelijk bewust beginnen in te zetten voor jouw zelfbevrijding. Op je eigen tempo en de manier die jij wil. Onderdeel daarvan kan natuurlijk ook zijn het onwikkelen van nieuwe vaardigheden (of de voorwaarden daarvoor) of het perfectioneren van de vaardigheden die je al had. Maar wees je ook al bewust van wat je nu al wel kan. In ieder geval bouwen nieuwe vaardigheden altijd voort op anderen. En als je er helemaal géén had dan zou je op geen enkel moment relaties hebben met de wereld om je heen en zou je dit stuk niet kunnen lezen. Je zou niet eens in leven kunnnen blijven.
Wanneer je jouw leven begint vorm te geven, stuit je automatisch op obstakels en manieren om die te overwinnen. Het zijn die aspecten van het leven die zich vele malen beter lenen voor ‘politieke’ of andersoortige analyse, dan welke spectaculaire grootheidswaanzin dan ook. Voor zover je die analyse van obstakels en oplossingen weet te delen met de mensen in je leefwereld en op of met hen weet toe te passen, ontstaat er een concreet en gezamenlijk project van zelfbevrijding. Of je dat nou zo noemt of niet. En hoe had het ook anders kunnen zijn, dan dat onze zelfbevrijding begint bij jezelf en wie of wat er om jou heen is?
[wordt vervolgd]